Hoe blijf je ademen wanneer de persoon die je voor eeuwig had willen koesteren, niet meer in het verhaal past.

Yasmen en Josiah, een gescheiden koppel delen niet alleen hun kinderen Deja en Kassim, maar runnen ook samen een trendy restaurant. Ondanks hun nabijheid, proberen ze het beste te maken van hun situatie.
Yasmen worstelt met een depressie, terwijl Josiah na twee jaar weer begint te daten. De aantrekkingskracht tussen hen valt niet te ontkennen, evenals de wrok die Josiah voelt over de scheiding die Yasmen heeft aangevraagd.
Hij weigert zijn gevoelens met iemand te bespreken, iets waar Yasmen herhaaldelijk op heeft aangedrongen.
Wanner hun zoon therapie start in overleg met school, belooft hij dat hij ook zal praten om zijn zoon een duwtje in de rug te geven.
Hoewel aanvankelijk sceptisch, begint Josiah eraan, maar voelt doorheen het boek dat dit hem helpt.
Beiden hebben fouten gemaakt, zoals elk koppel.
Het is stil waar het nooit waait.
Als Josiah iemand voorstelt waarmee hij een prille relatie heeft, merkt Yasmen op dat ze dit niet wilt. Oude gevoelens komen terug opborrelen...
Ze hebben beide echter hun verliezen verwerken vooraleer ze terug kunnen groeien naar elkaar. De kinderen spelen een cruciale rol in het verhaal, met soms onvoorstelbare denkwijzen waar zowel Josiah en Yasmen van leren.
De lagen in dit verhaal zijn voelbaar, de film speelde in mijn hoofd en kon alle aspecten ervan voorstellen.
De karakterontwikkeling werd goed beschreven, soms frustrerend maar dat is ook zo in het echte leven. Deze auteur hou ik zeker in de gaten!.
Hoeveel volwassenen geven nooit toe dat ze hulp nodig hebben? Dat ze iemand nodig hebben om mee te praten? Ze krijgen nooit de hulp die therapie kan bieden.