Op zijn soloplaten laat Gram Parsons country, rock, blues en soul in elkaar overvloeien tot een sublieme blend van traditie en toekomstmuziek – geholpen door Emmylou Harris en Elvis Presleys band in bloedvorm. Grievous Angel (1974) is zijn tweede en laatste: Parsons overlijdt vier maanden voor de release aan een overdosis. ‘Brass Buttons’, ‘$1000 Wedding’ en ‘I Can’t Dance’ verzachten die pijn, terwijl ‘Love Hurts’ en ‘In My Hour of Darkness’ een onbedoeld, maar passend grafschrift voor het gekwelde genie vormen.