“Jacknife zweepte onze hersens op”, zegt Van McCann van Catfish and the Bottlemen tegen Apple Music over het werken met Jacknife Lee, de producer van The Killers en U2. “Je bent de hele dag bezig met muziek. En de volgende dag staat hij weer voor de deur met allerlei platen die hij heeft besteld om je nog meer nieuwe dingen te laten horen. Zijn enthousiasme werkt echt aanstekelijk.” Dat het derde album van de band wat avontuurlijkere en experimentelere trekjes vertoont, is vooral te danken aan de inspirerende sessies met Jacknife. Voor de rest bevat The Balance nog altijd de belangrijkste ingrediënten die Catfish in een paar jaar tijd hebben getransformeerd van beginnende indierockers tot razend populaire sterren: opzwepende refreinen, haarscherpe melodieën en herkenbare teksten (op 'Basically' zingt McCann zelfs over huishoudelijke klusjes). “Schrijf nooit iets wat je niet ook een keer op een concert wil spelen”, zegt McCann. “Tegen het einde van het jaar hadden we zo'n beetje alle zalen [in het VK] gedaan en waarschijnlijk waren ze allemaal uitverkocht. Dus wat doe je dan? Dan moet je in de open lucht gaan spelen en nummers schrijven die sterk genoeg zijn voor die gelegenheden. We gingen telkens voor iets groters”, aldus Van McCann. Lees hoe McCann en gitarist Johnny Bond door alle nummers van het album heenlopen. Longshot Van McCann: “Dit is het eerste nummer dat we voor Jacknife hebben gespeeld. Toen hij het hoorde, zei hij: 'Oké, laten we maar gelijk beginnen'. Later die avond gingen we naar een cafeetje bij de de studio. We sprongen met de akoestische gitaar op tafel en speelden het. Het was een geweldige aftrap voor de opnames en het zette de toon voor de rest.” Fluctuate VM: “Dit nummer is vet en recht voor z'n raap. Er zit een geweldige solo in. Ik denk dat het vooral goed tot zijn recht komt in de open lucht bij zonsondergang, dan spettert het echt. Johnny Bond: “Het is een belangrijk nummer, het is een soort hoogtepunt van het album, want het barst van de agressie die ook afstraalt op de andere nummers. We hebben het live gespeeld, net nadat de band even het podium af is en Van [het akoestische nummer] 'Hourglass' speelt. We komen terug op het podium en barsten meteen los met dit nummer. Het is bijtend en direct.” 2all VM: “We hadden dit op [het vorige album] The Ride kunnen zetten, maar we wisten dat het nogal een knaller was. Daarom wilden we het eerst bij grote evenementen in de buitenlucht spelen. Het gaat over de mensen die je vanaf het begin hebben gesteund. Ze zijn in de buurt gebleven en zeiden: 'Ga door, doe het gewoon, jullie kunnen hier tophits van maken'. Iedereen zou dit soort mensen om zich heen moeten hebben. Of zelf zo'n persoon moeten zijn voor iemand. Veel van dit album gaat over saamhorigheid en dat je ergens helemaal voor gaat.” Conversation VM: “Hier praat ik tegen mijn vader: 'I love to find myself/Looking straight up to you for the answers'. We kunnen samen urenlang over muziek praten, over nieuwe bands en oude bands en optredens. Hij is altijd een vriend voor me gebleven. Normaal gesproken vertel ik het hem niet [als een nummer over hem gaat]. Hij vraagt er niet naar, hij doet alsof hij niet naar de tekst luistert. Maar mijn moeder zegt altijd: 'Dat gaat over jou en je vader, hè? Waarom schrijf je nooit eens iets over mij?'“ Sidetrack VM: “Deze was al een tijdje klaar, maar wachtte nog op het juiste album. Op YouTube kun je zien dat we al vanaf 2015 of 2016 een nummer doen met deze tekst. We hebben het in zo'n twee of drie uur opgenomen en wilden dat het ook zo klonk. Als we het live spelen klinkt het precies zoals op de plaat.” Encore VM: “Dit hebben we snel geschreven. Ik dacht dat het refrein iets was voor een dansnummer: 'Trust me, it feeeeeeeels like....' Ik denk mijn vader dit een van de beste nummers zal vinden.” Basically VM: “Mijn vader speelt altijd voor dj als je een avondje uit bent en wat muziek afspeelt. Hij zegt: 'Je zou eens wat met deze moeten doen!' Het is deels een eerbetoon aan hem en de oude nummers van Glen Campbell die hij voor me draaide. En het geeft ook een beeld van het leven van de band in de tijd dat we bezig waren met The Ride.” JB: “Deze sleept je echt mee. Dat vind ik mooi. Het verandert voortdurend, het ontwikkelt zich steeds in verschillende stukken. Als je ernaar luistert met de volumeknop goed open zit er geen enkele adempauze in.” VM: “De solo is ook gewoon beestachtig. Iedereen valt weg en dan gaat Bondy uitgebreid met de gitaar aan de slag.” Intermission VM: “Ja, we laten 'Intermission' overgaan in 'Mission'. Het is als één song die in tweeën is gehakt. 'Intermission' is een riff waar ik mee bezig was. Iedereen vond hem te gek en zei dat ik het op een album moest zetten. Jacknife zei: 'Waarom pas je het niet gewoon in als een los fragment?'“ Mission JB: “Toen we voor het eerst in de studio aankwamen, had Jacknife een koffer vol met van die gekke oude fuzzboxen laten invliegen. Op zo'n moment weet ik dat het gaat klikken met iemand! Gewoon die maffe fuzzboxen inpluggen, daar kan ik geen genoeg van krijgen. Als er in een nummer een solo nodig was, dan had ik daar het geluid voor. Ik deed deze solo op een goedkope gitaar en trapte de pedalen helemaal kapot op de grond. Je kunt ze horen breken in het midden.” Coincide VM: “Dit nummer was een beetje de underdog, maar Bob, de drummer, vond het te gek. Het had iets E Street Band-achtigs. Het heeft een ander soort energie dan de rest van de nummers op het album. Iets om naar te luisteren met je koptelefoon terwijl je lekker in de zon aan het rennen bent ... zo'n soort gevoel. En ik denk dat het album één zo'n song nodig had. Ik verheug me er nu al op om het live te spelen. Je ziet het gewoon al voor je: als het refrein begint, dan gaat het publiek uit zijn dak!'” Overlap JB: “Dit is mijn favoriet. Het springt lekker van de hak op de tak maar ik vind het echt een oppepper. De beat neemt je lichaam over, of je het wilt of niet.” VM: “Je hoort zelfs het 'bu-du-dum'-geluid van een Bluetooth-speaker die wordt uitgezet in de kamer, het klinkt als een soort tromgeroffel. Het is zo’n stukje dat toevallig gebeurde, een ongelukje dat goed uitpakt.”