Rozszerzenie UE

Rozszerzeniem UE nazywamy sytuację, kiedy do Unii Europejskiej przystępują kolejne kraje. W dotychczasowej historii UE odbyło się to kilkukrotnie i za każdym razem prowadziło do zmian w Unii oraz w krajach do niej przystępujących.   

Rozszerzenie UE w znacznym stopniu pomogło w budowaniu stabilności, pokoju i dobrobytu na całym kontynencie.

Dlaczego warto być w UE

Rozszerzenie przynosi wiele korzyści nowym państwom członkowskim. Są to między innymi:

• stabilność polityczna
• swoboda wyboru miejsca zamieszkania, nauki lub pracy w całej UE dla wszystkich Europejczyków
• intensywniejsza wymiana handlowa dzięki dostępowi do jednolitego rynku
• zwiększone finansowanie i inwestycje
• wyższe standardy społeczne, środowiskowe i konsumenckie.

Więcej informacji o zaletach członkostwa w Unii Europejskiej i o jej osiągnięciach

Co z tego ma UE

Rozszerzenie przynosi korzyści również Unii, ponieważ oznacza:

• większy dobrobyt i nowe możliwości dla europejskich przedsiębiorstw i obywateli
• silniejszą pozycję na arenie międzynarodowej
• większą różnorodność kulturową
• propagowanie demokracji, praworządności i praw człowieka
• inwestycję w pokój i bezpieczeństwo w Europie.

Do UE może przystąpić każdy kraj europejski, który spełni kryteria członkostwa, tak zwane kryteria kopenhaskie. Kraje, które chcą wejść do UE, muszą na przykład:

• mieć stabilne instytucje gwarantujące demokrację, rządy prawa, przestrzeganie praw człowieka oraz poszanowanie i ochronę mniejszości 
• mieć sprawnie funkcjonującą gospodarkę rynkową i być zdolnymi do poradzenia sobie z presją konkurencyjną na rynku UE 
• być zdolnymi do wzięcia na siebie zobowiązań wynikających z członkostwa w UE, w tym do wdrożenia całego prawa UE i przestrzegania celów Unii. 

Każdy kraj, który ubiega się o członkostwo w UE, aby wejść do Unii, musi spełnić te same surowe wymogi i przejść przez takie same wymagające procedury. 

Proces ten, nazywany procesem akcesyjnym, obejmuje trzy główne etapy. Są to:  

Etap 1: Uzyskanie statusu kandydata

Kraj zainteresowany przystąpieniem do UE musi złożyć do Rady UE wniosek o członkostwo. Rada zwraca się następnie do Komisji Europejskiej o sprawdzenie, czy kraj ubiegający się o członkostwo jest w stanie spełnić kryteria.

Na podstawie zaleceń Komisji Rada decyduje, czy przyznać temu krajowi status kraju kandydującego i rozpocząć formalne negocjacje w sprawie jego przystąpienia do Unii. Wszystkie kraje członkowskie UE muszą zaakceptować tę decyzję.

Etap 2: Negocjacje w sprawie członkostwa 

Podczas negocjacji w sprawie członkostwa kraj kandydujący przygotowuje się do wdrożenia przepisów i norm UE, czyli jej dorobku prawnego.

W trakcie całych negocjacji Komisja monitoruje postępy kraju kandydującego w realizacji reform i regularnie zdaje z tego relację Radzie i Parlamentowi Europejskiemu w sprawozdaniach i komunikatach.

Etap 3: Przystąpienie do UE

Po zakończeniu negocjacji Komisja wydaje opinię na temat gotowości kraju kandydującego do przystąpienia do UE. Jeżeli Komisja stwierdzi, że kandydat jest gotowy, przygotowywany jest traktat o przystąpieniu. Ten dokument zawiera szczegółowe informacje na temat warunków członkostwa danego kraju w UE.

Następnie traktat o przystąpieniu muszą zatwierdzić Komisja Europejska, Rada Europejska i Parlament Europejski. Później zostanie on podpisany i ratyfikowany przez wszystkie kraje członkowskie UE i kraj kandydujący. 

Kraj kandydujący oficjalnie przystępuje do UE w dniu podanym w traktacie akcesyjnym.

Historia UE

Unię Europejską założyło sześć krajów. Od tamtej pory siedem razy przyjmowano do niej nowe kraje. Dzisiaj do UE należy 27 krajów. 

Możliwe jest dalsze rozszerzenie UE, ponieważ trwa proces akcesyjny dziesięciu krajów kandydujących.

Kraje kandydujące

Kraje te otrzymały status krajów kandydujących i obecnie reformują swoje przepisy w celu dostosowania ich do przepisów, regulacji i norm UE.

Potencjalne kraje kandydujące

Potencjalne kraje kandydujące złożyły wniosek o przyjęcie do UE, ale nie otrzymały jeszcze statusu kraju kandydującego.